Sekretne pamiętniki Bractwa Pierścienia VII

Poufny dziennik Peregrina Tooka

Dzień pierwszy:

Zbierałem warzywa i wpadłem na Sama i Frodo. Trochę się poturlałem z Frodem w kukurydzy zanim Sam nie zdjął mnie siłą. Muszę zamienić z Frodem słówko na temat zbytniej poufałości służących oraz ich niczym nieuzasadnionej przemocy.

Potem stoczyliśmy się z góry. Merry jest trochę zawiedziony, bo złamał sobie marchewkę. A tyle czasu zajęło mu znalezienie takiej o odpowiednim kształcie i rozmiarach...

Dzień drugi:

Prawie miły dzień w Rivendell. Mam już serdecznie dosyć dzielenia pokoju z Samem. Cały czas się moczy i puszcza wiatry. Mam też dosyć elfów, które cały czas mylą mnie z dziećmi i chcą dawać cukierki...

Dzień trzeci:

Dołączyłem do Drużyny Pierścienia! Wszyscy są tacy mili... oprócz Legolasa. Ten jest jakiś uszczypliwy. Wczoraj trzymał mnie do góry nogami nad przepaścią dopóki nie przyznałem, że jest najpiękniejszym elfem w drużynie. Przepaść była dość głęboka, więc nie powiedziałem mu, że jest także JEDYNYM elfem w drużynie.

Dzień siódmy:

Minęło już 25 dni odkąd poznałem Aragorna, a on jeszcze nie umył włosów. Zaczyna mi to powoli przeszkadzać...

Dzień dziewiąty:

Sam naprawdę myli się co do Boromira. Naprawdę miły gość. Zaprosił mnie na spacer dziś wieczorem i powiedział, że da mi zagrać na swoim Rogu Gondoru. Po prostu nie mogę się doczekać!

Później tego wieczoru...

Zawsze wydawało mi się, że granie na Rogu Gondoru przyzywa armie zachodu...

Najwyraźniej myliłem się...

Dzień jedenasty:

W kopalniach Morii jest bardzo ciemno. Czuję trochę ulgi, bo Boromir zajęty stąpaniem w ciemnościach przestał o mnie myśleć. Chociaż wciąż narzeka jak to Aragorn jest natarczywy i że ma bzika na punkcie hobbitów. Przyganiał kocioł garnkowi...
A Aragorn faktycznie leci na Froda, ale Sam zabije go, jeśli ten czegoś spróbuje!

Dzień trzynasty:

Przyłapałem Legolasa na woskowaniu podeszw Aragorna. To tłumaczy czemu ten się ciągle potyka i wpada w jego ramiona. Podstępny elf.

Aragorn wciąż nie umył włosów!

Dzień czternasty:

Gandalf nie żyje! Wszyscy są załamani. Aby trochę nas rozweselić, Legolas zdjął ubranie i odegrał kilka scen z Silmarillionu. Wszyscy nadal są załamani. Legolas okazał się być 3000-letnim nadąsanym księciem elfów.

Dzień piętnasty:

W Lothlorien jest pięknie. Niechcący wszedłem, gdy Gimli się kąpał. Teraz rozumiem, co miał Gandalf na myśli, gdy mówił o rzeczach straszniejszych niż orkowie! Czy to Aragorn chował się pod pianą?
Będę miał koszmary co najmniej przez tydzień...

Dzień szesnasty:

Hurrraaa! Aragorn wreszcie umył włosy!

To chyba jednak on był pod pianą... Fuj!

Dzień siedemnasty:

Boromir napisał mi wiersz. Merry mówi, że go kokietuję. Oczywiście Merry także twierdzi, że płaczę jak dziewczynka. Marry przez większość czasu to kawał drania.

Wiersz był taki sobie. Nie rymował się. Czuję się zagubiony.

Dzień trzydziesty:

Powiedziałem Boromirowi, że nie czuję się jeszcze na siłach by wiązać się na stałe. Więc on poszedł i dał się zastrzelić Orkom. Do prawdy, ludzie są czasem tacy wrażliwi...

Porwali nas Uruk-haie. Niezbyt mili. Merry mówi, że mogą nas zgwałcić. Podejrzewam, że on tylko na to czeka - mięczak! Orkowie bardzo śmierdzą. Nagle brakuje mi Boromira...

--
translated by Kozak / JoeMonster.org
Autorką jest Cassandra Claire

Zobacz więcej: Sekretnych Pamiętników