Spania o godzinę dłużej, bo przecież nigdzie nie muszę dojeżdżać.

Bycia panem własnego czasu. Pracuję z domu i jedyne co muszę, to wykonać wszystkie swoje obowiązki danego dnia. Nikt jednak mi nie mówi, co i kiedy mam robić. Po prostu sam wszystko rozplanowuję, przeznaczam pewien czas na pracę, pewien czas na obowiązki domowe i wszystko jest na swoim miejscu. Tak powinno być zawsze!

Po prostu pracy z domu...

Braku potrzeby interakcji z innymi ludźmi.

Znów będę musiał wymyślać wymówki, dlaczego nie mogę spotkać się ze znajomymi...

Późnego wstawania, braku potrzeby wybierania ciuchów do szkoły, korzystania z łazienki, kiedy nikogo nie ma.

Przebywania z moim psem 24/7.

Bycia kompletnie usprawiedliwionym, kiedy wypraszam kogoś z mojej strefy osobistej.

Tego, że nie muszę mieć fizycznego kontaktu z tak wieloma ludźmi.

Chodzenia całymi dniami w dresie.

Braku korków na drodze!

Wiele rzeczy przeniosło się do internetu, a wszystko można obecnie zamówić przez sieć z dostawą do domu. Obawiam się, że za kilka lat już tak nie będzie.

Noszenia maski w miejscach publicznych. Może weźmiecie mnie za dziwaka, ale często wyskakują mi paskudne pryszcze i maska sprawiała, że mogę je po prostu zakryć i nikomu nie muszę się tłumaczyć, dlaczego to robię.

Ludzi szanujących moją potrzebę nieotaczania się nimi.

Rok temu, kiedy to całe szaleństwo dopiero się zaczęło, powiedziałbym, że: długich lekcji gry na gitarze w domu, spania do późna, nauczania zdalnego i braku interakcji społecznych. Teraz nie powiem już nic, bo wszystko co dobre, kiedy jest tego za dużo, zaczyna nam przeszkadzać. Teraz mam już dość tego wszystkiego, chcę do szkoły...

Uwielbiam jeść czosnek. Dodaję go do wszystkiego, jednak nie chcę, aby ludzie kojarzyli mnie tylko z tym. Dlatego fajnie, że mogę założyć maskę i ukryć swój sekret. Jeśli ktoś potrafi wyczuć czosnek z mojego oddechu przez maseczkę, to oznacza tylko tyle, że ten ktoś po prostu stoi za blisko mnie. Będzie mi tego brakowało...