Klucze przemieszczają się, chociaż nikt ich nie używa.

Krawat Franka zmienia się kilka razy w ciągu dnia.

Kiedy pani Lovett częstuje chłopca bułką, ten natychmiast pochłania połowę. W następnym ujęciu bułka znów jest prawie cała.

Kiedy pan Gustave H. bierze do ręki wizę, jej róg jest wyraźnie zagięty. W następnej scenie karta jest zupełnie gładka.

Odpięty guzik bluzy od munduru majora Cage’a w kolejnym ujęciu jest już zapięty.

Matowe okulary jednego z gangsterów zmieniają się w lśniące i można w nich zobaczyć odbicie ekipy filmowej.

Rozpuszczone włosy Fox są po chwili związane w kucyk.

Kamera przemysłowa uchwyciła w kadrze samą siebie.

A w scenie, w której Narrator spada ze schodów, widać, że Edward Norton został zastąpiony przez dublera.

Rozpięta koszula głównego bohatera w kolejnym ujęciu jest już zapięta.

Czarny makijaż wokół oczu bohatera znika z ujęcia na ujęcie.

W odbiciu w lustrze widać cielisty gorset, który miała na sobie aktorka, aby sprawiać wrażenie grubszej.

Kubek Ferrisa zmienia się w czasie, gdy bohater pije z niego kawę.

W scenie, gdy Cooper uspokaja Murph, jej łańcuszek na przemian pojawia się na koszulce i chowa pod spodem.

Driss podaje Philippowi zielony cukierek, ale w jego ustach widzimy żółty.

Naszywka na koszuli Ryana Goslinga pojawia się to po prawej, to po lewej stronie.

Kiedy Mark budzi się po burzy i wstaje, na jego hełmie widać odbicie kamerzysty.

Brudny bok konia Brienne nagle staje się czysty.

Bohater moknie na deszczu, a w następnym ujęciu jest już zupełnie suchy.

Pamiętacie scenę, w której pacjentka szpitala psychiatrycznego prosi podczas przesłuchania o wodę? Widać, że kiedy pije, nie trzyma niczego w dłoni, ale już chwilę później odstawia na stół pustą szklankę. Wielu widzów uważa, że to nie przeoczenie, a reżyser chciał w ten sposób poszerzyć perspektywę głównego bohatera.