#1. Zamieszki w Belfaście po śmierci Bobby'ego Sandsa, Belfast, Irlandia Północna, 1981 rok.

Sands, jako członek IRA, brał udział w organizowaniu zamachu bombowego na Balmoral Furniture Company w Dunmurry w 1976 roku. Został aresztowany podczas próby ucieczki i skazany na 14 lat więzienia za posiadanie broni palnej. Podczas pobytu w więzieniu HM Prison Maze został wybrany przywódcą strajku głodowego w 1981 roku, w którym irlandzcy więźniowie republikańscy protestowali przeciwko zniesieniu statusu kategorii specjalnej. Status ten przysługiwać miał wszystkim osadzonym, którzy brali udział w latach 1960-1980 w walkach w ramach konfliktu (ang. Troubles) w Irlandii Północnej.
Podczas strajku Sands został wybrany do parlamentu brytyjskiego jako kandydat Anti-H-Block. Był to dodatkowy „prztyczek w nos” dla brytyjskiej premier Margaret Thatcher, która nie zamierzała realizować żadnych postulatów głodujących, a po wyborze Sandsa do parlamentu oczy świata zwróciły się właśnie na to wydarzenie.
Sands zmarł po 66 dniach głodówki. Po śmierci przywódcy oraz dziewięciu innych głodujących nastąpił nowy wzrost rekrutacji i aktywności IRA. Doszło do kolejnych krwawych zamieszek na terenie Irlandii Północnej. W ceremonii pogrzebowej Roberta Gerarda Sandsa wzięło udział ponad 100 tysięcy osób.

#2. Indyjskie wojsko grzebie martwych pakistańskich żołnierzy w Kargil zgodnie z islamskimi rytuałami po tym, jak Pakistan odmówił przyjęcia ich zwłok, 1999 rok.

#3. Zachodni turyści podczas fotografowania zaklinacza węży, który używał instrumentu Pungi do „kontrolowania” węża, Indie, 1959 rok.

Muzyka indyjska jest bardzo zróżnicowana i bogata w różnego rodzaju instrumenty i odmiany dźwięków. Pungi stanowi ciekawy przykład tradycyjnego indyjskiego instrumentu o charakterystycznym brzmieniu. Można go usłyszeć podczas ulicznych występów zaklinaczy węży, którzy łączą grę na instrumentach z pokazywaniem swych umiejętności w pracy z gadami.
Pungi to prymitywna wersja dud. Podobnie jak dudy, pungi posiada pudło rezonansowe wykonane z wysuszonej tykwy lub skorupy kokosa, a także dwie piszczałki z trzciny lub bambusa, z których jedna służy do grania, a druga to piszczałka basowa.

#4. Peggy Lipscomb ratuje rzeczy z tego, co zostało z jej domu po serii śmiercionośnych tornad, które spustoszyły Oklahomę i część Kansas, 3 maja 1999 roku. Szacuje się, że w ciągu kilku tygodni rejon nawiedziły 154 tornada, a życie straciło 50 osób. Fotografia wykonana w Oklahoma City, USA.

#5. Pocztówka przedstawiająca pole naftowe w Long Beach w Kalifornii. Fotografia wykonana około 1900 roku.

#6. Cienie dwóch wież World Trade Center na Dolnym Manhattanie, 1988 rok.

#7. Węgierscy strażnicy graniczni demontują ogrodzenie granicy z Austrią, Węgry, 1989 rok.

#8. Ślub Wołodymyra Zełenskiego i Ołeny, 2003 rok.

#9. Borys Jelcyn rzuca podkową podczas gry przed Gabinetem Owalnym Białego Domu z ówczesnym prezydentem George'em Bushem, 1992 rok.

#10. Major południowowietnamskich sił powietrznych ląduje Cessną O-1E z żoną i pięciorgiem dzieci na lotniskowcu USS Midway (CV-41) Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych podczas operacji „Frequent Wind”, 30 kwietnia 1975 roku.

Operacja „Frequent Wind” była jednym z ostatnich etapów wojny wietnamskiej i stanowiła symboliczne i faktyczne zakończenie amerykańskiej obecności w Wietnamie Południowym.
Gdy nieuchronny upadek Sajgonu stał się już oczywisty, flota ewakuacyjna pod kryptonimem Task Force 76 zebrała się u wybrzeży Wietnamu, aby zabezpieczyć ewakuację śmigłowcową i w razie potrzeby zapewnić wsparcie lotnicze. 19 kwietnia 1975 roku rozpoczęła się operacja „Frequent Wind”, operacja wojskowa, której celem była ewakuacja drogą powietrzną Amerykanów oraz niektórych południowych Wietnamczyków z Sajgonu, stolicy Wietnamu Południowego, przed przejęciem miasta przez Ludową Armię Wietnamu i Wietkong. W jej ramach, w ciągu dwóch dni, ponad 7000 osób zostało ewakuowanych helikopterami z różnych punktów Sajgonu. Na szczęście cała operacja przebiegła bezkrwawo i bezpiecznie, ponieważ komuniści zatrzymali się na tydzień na obrzeżach Sajgonu, prawdopodobnie czekając na upadek rządu południowowietnamskiego i unikając możliwej konfrontacji z wojskami amerykańskimi, tym samym pozwalając na ewakuację Amerykanów z Sajgonu.

#11. P.J. Harvey, Bjork, Tori Amos, maj 1994 roku.

#12. Pierwszy ratownik w Vancouver, Joe Fortes na plaży English Bay. Fortesowi oficjalnie przypisuje się uratowanie przed utonięciem 29 osób, 1905 rok.

Joe Fortes urodził się w 1863 roku w Port of Spain na Trynidadzie. W wieku 17 lat Fortes opuścił Trynidad i udał się do Anglii. Mieszkając przez pięć lat w Liverpoolu, nauczył się pływać i nurkować w St. George’s Baths.
Wygrał trzymilowy wyścig przez rzekę Mersey i regularnie prezentował swoje talenty jako członek 11-osobowej drużyny pływackiej podczas wycieczki po angielskich i francuskich kurortach nadmorskich. W 1884 roku opłynął Przylądek Horn z Liverpoolu statkiem Robert Kerr, docierając we wrześniu 1885 roku do Burrard Inlet, przybrzeżnego fiordu w południowo-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej.
Fortes zajmował się początkowo czyszczeniem butów w Vancouver w Sunnyside Hotel na Water Street. Następnie pracował jako barman i portier. Był zawsze trzeźwy, punktualny, czysty i uprzejmy i szybko stał się ekspertem w mieszaniu koktajli.
Najbardziej znany był jednak ze swojego hobby, kiedy to jako wolontariusz uczył pływania najmłodszych Kanadyjczyków i pracował jako ratownik. Około 1897 roku miasto, w uznaniu jego zasług, umieściło go na liście płac jako ratownika.
Podobno uratował przed utonięciem ponad 100 osób, choć oficjalnie potwierdzona liczba to 29.

#13. Prawdziwa Alicja w Krainie Czarów: Alicja Liddell w 1858 roku

Alicja Liddell była czwartym dzieckiem Henry'ego George'a Liddella i Loriny Hannah Liddell. Ich znajomy fotograf Charles Dodgson uwielbiał rozmawiać z małą i robić jej liczne zdjęcia. Jedna z historii, które opowiedział jej podczas rejsu statkiem, stała się w późniejszych latach niezwykle popularną opowieścią dla dzieci. Była to „Alicja w Krainie Czarów” z 1865 roku, a Dodgson wydał ją pod swoim pseudonimem literackim Lewis Carroll.

#14. Miss Ameryki Mary Katherine Campbell, 1923 rok. Mary wygrała również wybory miss w 1922 roku w wieku 16 lat i jest jedyną kobietą w historii, która wygrała ten konkurs dwukrotnie.

#15. Żołnierz Delta Force Kevin Holland po schwytaniu Saddama Husajna, 2003 rok.

#16. Papież Jan Paweł II macha do tłumu złożonego z muzułmańskich i chrześcijańskich wiernych przed wejściem do meczetu Omajjadów, gdzie 6 maja 2001 roku spotkał się z muzułmańskimi przywódcami religijnymi. Podczas tej podróży Jan Paweł II jako pierwszy papież postawił stopę w meczecie, Damaszek, Syria, 2001 rok.

#17. Yasutaro Mitsui i jego stalowy robot człowiekopodobny, Tokio, Japonia, 1932 rok.

#18. Mężczyzna na słupie podczas Mistrzostw Świata w Siedzeniu na Słupie, Roelofarendsveen, Holandia, 9 sierpnia 1971 roku.

#19. Kibice drużyny piłkarskiej S.S.C. Napoli celebrują na ulicach miasta zdobycie pierwszego „scudetto”, mistrzostwa Włoch, 1987 rok.

Niewątpliwie ojcem sukcesu drużyny Azzurri w końcówce lat 80. XX wieku był boski Diego Armando Maradona. Sprowadzony w 1984 roku z Barcelony, walnie przyczynił się do zdobycia przez klub dwóch tytułów mistrzowskich w serii A w 1987 i 1990 roku. Dodatkowo klub wywalczył jeszcze w 1989 roku Puchar UEFA. Wraz z odejściem Maradony w 1991 roku do hiszpańskiej Sevilli skończyła się dobra passa klubu, który przez moment (z powodu długów przekraczających 70 mln euro) został zdegradowany nawet aż do trzeciej klasy rozgrywkowej.
W sezonie 2022/23 SSC Napoli z trzema Polakami w składzie: Piotrem Zielińskim, Bartoszem Bereszyńskim i Hubertem Idasiakiem na cztery kolejki przed końcem rozgrywek, po 33 latach przerwy, zapewnili sobie kolejne scudetto.

#20. Karawan należący do poznańskiego domu pogrzebowego braci Nowak, 1931 rok.

W poprzednim odcinku