Gdyby Ziemia faktycznie miała być płaska, jako pierwszą szlag musiałby trafić grawitację. Jej siła nie jest bowiem skierowana „po prostu w dół”, tylko do wnętrza planety. Żyjąc na całkowicie płaskim dysku, ściągani bylibyśmy do jego centrum. Aby sprawdzić jak nędzna to perspektywa, wystarczy rzucić okiem na którąkolwiek z map – w środku za każdym razem znajduje się biegun północny. Nie zapomnijcie więc zabrać czapek. Oczywiście można też podejrzewać, że podobnie jak krzywizna Ziemi, nie istnieje również grawitacja…

#2.

Tak czy inaczej zmarznięcie na biegunie północnym raczej nie byłoby naszym zmartwieniem. Z braku pola magnetycznego powstającego dzięki obrotom planety, prędzej byśmy się usmażyli. Brak jakiejkolwiek bariery dla promieniowania słonecznego wykończyłby warstwę ozonową i stopniowo atmosferę. Wkrótce potem Ziemia zaczęłaby wyglądać jak wymalowana na gołym tyłku tarcza strzelnicza, w którą celowałyby rozmaite asteroidy i komety. Przy tym, jak po pewnym czasie wyglądałaby powierzchnia naszej planety, ugór na Księżycu można by uznać za piękny.

#3.

Płaska Ziemia zamieniłaby się w planetę błądzących ptaków. Te nawigują dzięki obecności pola magnetycznego. Brak płaszcza, jądra czy właśnie magnetycznej północy sprawiłby, że zatrzymałyby się też wszystkie kompasy oraz systemy nawigacji satelitarnej. Te ostatnie zresztą nie do końca by się zatrzymały. Całkiem przeciwnie – ruszyłyby w uwolniony od sił utrzymujących satelity na orbicie destrukcyjny pęd ku powierzchni planety.

#4.

Ale być może jednak żaden GPS nie byłby niezbędny, ponieważ w zamian bylibyśmy w stanie patrzeć naprawdę daleko. Dzisiaj zasięg widzenia ograniczają nie niedoskonałości ludzkiego oka (te mają wpływ tylko na jakość postrzegania), a właśnie krzywizna Ziemi. To właśnie ona sprawia, że nawet przy doskonałej widoczności, na równym terenie nie jesteśmy w stanie sięgnąć wzrokiem dalej niż na jakieś 5 kilometrów.

#5.

Gdyby brać na poważnie twierdzenia „płaskoziemców”, ostatecznym kresem naszych możliwości byłaby Antarktyda – wysoki lodowy mur uniemożliwiający „wylanie się” wszechoceanu. O jakimkolwiek pokonaniu Antarktydy (z pomocą dowolnego środka transportu) nie byłoby mowy. Nie wspominając o tym, że biegun południowy – jak z tego wszystkiego wynika – w ogóle nie istnieje.

#6.

Na płaskiej Ziemi zabrakłoby pór roku. W każdym miejscu na planecie przez cały czas trwałaby ta sama pora – i nie byłaby to zima. Raj dla wielbicieli ciepła? Bynajmniej. Oznaczałoby to de facto likwidację wszystkich barier naturalnych, między innymi tych, które uniemożliwiają wirusom czy bakteriom całkowicie swobodne przemieszczanie się po Ziemi.

#7.

Kolejnym ze zmartwień, jakie czekałyby nas, gdyby Ziemia przestała się obracać, byłby brak deszczu. Cała równowaga obecnie funkcjonującego sytemu opiera się m.in. na tym, że Ziemia cały czas się obraca. Wiatry wiejące tylko w osi północ – południe, brak deszczu, susza na całej planecie i brak roślinności na całej planecie (może tylko z wyjątkiem obszarów położonych bezpośrednio w sąsiedztwie oceanów).

#8.

Przyjmijmy teraz, że to wszystko prawda i – jak twierdzą wyznawcy teorii o Płaskiej Ziemi – największy przekręt w dziejach ludzkości. Pierwsze pytanie brzmi – po co? Drugie – w jaki sposób? W ukrywanie „prawdy” zaangażowane musiałoby być znacznie więcej osób niż tylko, jak głosi teoria spiskowa, NASA. Udział w spisku brać musiałby każdy, kto kiedykolwiek widział Antarktydę, leciał samolotem, postanowił sfotografować Ziemię z góry. Podobno nic nie jest niemożliwe, jednak w tym przypadku można nabrać wątpliwości. Tych jednak „na szczęście” wielbiciele konspiracji nie mają za grosz.

–––

TL;DR Nie wyglądałoby. W ogóle by go nie było.

Źródła: 1, 2, 3, 4