Anegdoty o ludziach teatru VI

- Synku – rzekł – takim aktorem, jak ja, nie będziesz, a takim jak mój teść, Rapacki, nie warto.

***

Popularny komik Roman Kierasiński był niezwykle łasy na brawa. W ‘Niespokojnym szczęściu’ Milutina grał oberżystę rozśmieszając widownię swoimi przejęzyczeniami i sztuczkami.
W drugim akcie tej sztuki zbierał zwykle największe brawa. Pewnego wieczoru publiczność śmiała się wprawdzie, ale brawami ulubieńca nie nagrodziła. Kierasiński stanął jak wryty. Spojrzał na widownię i zdziwiony zapyta:
- Co to, nikogo dziś nie ma?

***

Pewien reżyser, znany ze swych oszałamiających pomysłów inscenizatorskich, w rozmowie z aktorem, któremu proponował zagranie Hamleta, usłyszał następującą odpowiedź:
- Tak, ale czy w pańskiej inscenizacji rola królewicza duńskiego nie będzie tylko epizodem?

***
Kazimierz Rudzki, jako uczeń gimnazjum, miał napisać wypracowanie pt. „Rozwinąć i uzasadnić myśl, zawartą w strofie Słowackiego: Roję, śnię, harfy używam lub bicza”. Oddając je profesorowi przy tytule zrobił odsyłacz: ‘Harfy oraz wszelkie instrumenty muzyczne do nabycia w firmie B. Rudzki, Warszawa, ul. Marszałkowska 146’.

***

Henio Szlachet wypełniał w latach pięćdziesiątych blankiet personalny. W rubryce ‘czy ma krewnych za granicą’, nie napisał nic. Kolega, który pomagał Heniowi w wypełnianiu owego blankietu, zapytał:
- Dlaczego nie napisałeś, że masz brata za granicą?
- Ja mam brata za granicą? – zdziwił się Henio. – To on ma mnie za granicą.


***

Józef Szajna projektował w warszawskim Teatrze Dramatycznym scenografię. Jednym z jej elementów był piękny taszystowski horyzont. Podczas próby świateł Szajna długo się zastanawiał, przekrzywiał głowę, mrużył oczy i nie mógł się zdecydować na kolor reflektora.
- Panie Józiu – zwrócił się do głównego elektryka. – Panie Józiu, gdyby można było brzeg tego horyzontu trochę ocieplić, pomyślmy, może ździebełko ugru. Jak pan sądzi? Tak, niech pan spróbuje dodać trochę złotego ugru.
- Już się robi – odrzekł Józio i odwracając się w stronę nastawni zawołał:
- Kaziu, daj no czwórkę czerwoną!


Źródło:
Igor Śmiałowski opowiada… [anegdotki teatralne]
Wydawnictwo Iskry, 1973.

W poprzednich odcinkach...