Dziwactwa japońskiej pornografii

Oprócz kobiecej logiki są dwie dwie rzeczy, których nigdy nie zrozumiemy. Zagadką dla nas jest fenomen rosyjskich filmów w Internecie i to jak Rosjanie, którzy je kręcą, nauczyli się obsługiwać kamerę. Jednak nawet najbardziej idiotyczny film z Dzikiego Wschodu blednie przy tym, co wyprawiają japońscy filmowcy. Większość zna dziwaczne reklamy z Kraju Kwitnącej Wiśni, za to nieco mniej osób kojarzy japońskie odmiany filmów porno, a ci, którzy nawet mieli okazję coś o tym się dowiedzieć, wolą zapomnieć o tym traumatycznym przeżyciu.

Gotowi na dawkę niewyobrażalnych dziwactw? No to lecimy.

Na początek kilka faktów:

• Pornografia w Japonii to wielomilionowy biznes. Tsutaya – największa sieć wypożyczalni filmów DVD, co miesiąc powiększa swoją ofertę filmów dla dorosłych o 1000 nowych produkcji!

• Rocznie powstaje ok. 14000 japońskich filmów porno. Dla porównania – w USA powstaje ich w tym czasie ok. 2500. Filmy rozpowszechniane są za pośrednictwem sklepów, maszyn sprzedających i telefonów komórkowych.

• Pewien urzędnik z Wakayamy został karnie zawieszony w obowiązkach na okres trzech miesięcy po tym, jak na jaw wyszło, że w ciągu swojej dziewięciomiesięcznej pracy odwiedził strony porno blisko 780 000 razy!

• Mimo to można powiedzieć, że pornografia w Japonii jest tak jakby... nielegalna! Prawo zakazuje bowiem pokazywania w filmach zarówno organów płciowych, jak i włosów łonowych. Nie dotyczy to jednak anime. W związku z tym nie ma nic złego w detalicznym przedstawieniu aktu płciowego pomiędzy nastoletnią uczennicą liceum a zmutowaną jaszczurką o dwudziestu penisach.